Sonia trafiła do nas wraz z czwórką swojego rodzeństwa, gdy mieli koło dwóch miesięcy. Początku życia nie mieli prostego – nie dość, że musieli walczyć z robaczycą, to jeszcze szybko okazało się że chorują na panleukopenię… Na szczęście dzieciaki okazały się bardzo waleczne i cztery siostry przeżyły tą straszną chorobę. Obecnie koteczka jest już okazem zdrowia.
Sonia jest mocno nieufnym kotkiem – z jednej strony lgnie do człowieka (ociera się o nogi, śpi w nocy w nogach łóżka, oparta o ludzkie stopy), a z drugiej na widok wyciągniętej ręki jej pierwszą myślą wciąż jest, że trzeba uciekać. Nie mniej jednak robi duże postępy, zaspaną można już pogłaskać i nawet zaczyna mruczeć, widać, że dotyk ręki sprawia jej przyjemność, najwyraźniej jednak ma jeszcze głęboko zakorzeniony lęk przed człowiekiem… Za jakiś czas na pewno zaufa człowiekowi w pełni, ale potrzebuje na to jeszcze trochę czasu i cierpliwości.
Absolutnie uwielbia za to towarzystwo innych kotów – ociera się o swoich kocich towarzyszy w domu tymczasowym, zachęca ich do wspólnej zabawy i przytula się podczas snu 🙂 Na pewno nie nadaje się na kocią jedynaczkę i najchętniej wydalibyśmy ją jako towarzystwo do kociego rezydenta lub w dwupaku z innym podopiecznym (np. z siostrą Bellą).
Sonia bardzo chętnie bawi się wszelkiej maści piłeczkami, myszkami i innymi zabawkami, które się turlają i które można schować pod szafą, a potem spod niej wyciągać, da się też skusić opiekunowi na wspólną zabawę wędką 🙂
Koteczka nie grymasi przy miseczkach, bezbłędnie korzysta też z kuwetki.